Кояш һәм яңгыр. Уен

 Балагыз да, үзегез дә урындык артына чүгәләп утырыгыз. Урындык аркасының ачык урыныннан — «тәрәзәдән» карагыз. Түбәндәге шигырь юлларын әйтегез: 
Тәрәзәдән кояш карый,
Алсу нурларын сибеп.
Сөенеп, кул чәбәклибез, 
Уйныйбыз, матур итеп! 
«Әйдә, шундый матур кояшлы көндә уйнарга чыгыйк!» — дип, балагыз белән бүлмә буйлап, биеп-сикереп, уйнап йөрегез, кулларыгызны чәбәкләгез. «Яңгыр килә!» — диюгә, урыннарыгызга йөгерегез (урындык артына чүгәләгез). Уенны берничә тапкыр кабатлагыз.