1 апрель - Көлке көне

Әти кеше мәктәптә укучы улының өйгә бирелгән дәресләрен хәзерләп утыра. Ишектә кыңгырау чылтырый. Анда – күрше ире:

– Улыгызның математикадан өй эшләрен эшләдегезме?

– Эшләдек….

– Күчерергә биреп торыгыз әле…

Айнур, минем компьютерым эшләми.

- Анда бер зур төймә бар, аңа басып карадыңмы?

- Әйе, барыбер эшләми.

- Розеткага тыкканмы?

- Белмим, хәзер шырпы кабызам да карыйм.

- Ә шырпы нигә?

- Бездә утны сүндерделәр :D

Әни, мин мәктәптә санарга өйрәндем.

– О, маладис кызым, әйдәле, күрсәт һөнәреңне.

– Мин укытучыны усалга саныйм.

Бер гаиләдә бала туган, ләкин сөйләшми икән. Врачларга, күрәзәчеләргә йөртәләр, бала барыбер сөйләшми икән. Шулай беркөнне чөй эчәргә утыргач бала телгә килеп:

– Шикәр салыгыз, – ди.

Әти-әнисе аптырашта калалар, сөенәләр һәм әтисе сорый:

– Улым, нигә моңарчы сөйләшмәдең соң син?

– Соң әти, моңарчы шикәр сала идегез бит.